Ik krijg een foto van dreigende luchten boven een geliefd wad. Zwart tegen gebroken wit.

De lieve vrienden uit de Jordaan zijn de gekleurde lappendeken overgestoken. En aangeland in een van de schaarse stukjes ‘geel’ Frankrijk. La Manche. Om daar te komen moet de reiziger door barre, rood en oranje gekleurde streken. Niet dat dat de reiziger zelf zal schaden. Die is immers allang ‘rood’.

Ongewenst reizen. Ook ongewenst aankomen? We zullen het horen.

Uit de kranten spreekt dreiging. Het kabinet staat onder druk. De roep om strenge maatregelen wordt luider. De een nog draconischer dan de ander.

Morgen zullen we het horen, in de persconferentie. Het gaat voor mij een beetje op de eerste golf lijken. Met spanning uitzien naar.

In een ongekend snel tempo krimpt de wereld tot de grootte van ieders huiskamer. Kan mijn reis naar Frankrijk wel doorgaan? Kunnen we wel naar Zuid Limburg om daar een stuk Pieterpad te lopen? Kunnen we wel zus of zo? Of moeten we thuis blijven?  

In Australië is een oplossing bedacht voor wie het daar benauwd van krijgt. En veel geld heeft. Een vliegreis naar ‘nergens’. Een ommetje zoals we dat vroeger thuis deden. Zo maar een ritje maken met de auto, toen dat nog bijzonder was. Om t gevoel weer even te hebben dat je vrij bent. Lekker naar beneden kijken en verwend worden. Er worden zelfs Quantas’ pyjama’s uitgedeeld. Chillen in een dolend vliegtuig.

Het meest schokkende nieuws vandaag nam veel minder ruimte in beslag. Een paar regels slechts. Het Rode Kruis opent een nieuw gironummer. Om wekelijks 3000 huishoudens in Nederland te voorzien van een tenminste een maaltijd per dag. Honger ten gevolge van Corona.

Over dreiging gesproken.