Femicide
In Nederland worden jaarlijks zo’n 25 a 40 vrouwen vermoord. Niet door ‘enge mannen in de bosjes’ (dat is statistisch gezien een andere ‘categorie) maar door hun eigen man of vriend. En deze moorden gebeuren niet in een vlaag van ‘passie’ (zeg: jaloezie) maar na een proces van manipulatie en dwang. Moord is in deze opbouw slechts de laatste stap en vindt met name plaats op het moment dat de vrouw er psychologisch en praktisch klaar voor is om uit de relatie te stappen.
NRC journalisten Kim Bos, Bram Endedijk en Nina Stefanovski publiceerden in oktober jl de resultaten van onderzoek naar deze groep vrouwen die doorgaans naamloos tussen de andere categorieën belandt. In Nederland wordt dit type proces inclusief moord niet apart bijgehouden. In tegenstelling bijvoorbeeld tot in de UK.
In haar boek ‘Control. Dangerous relationships and how they end in murder’ licht ex-politieagente en hoogleraar Jane Monckton Smith toe welke bevindingen zij deed na bestudering van die cijfers. Anno 2024 is er in de Uk een website waarop alle namen van de vermoorde vrouwen genoteerd worden en daarmee ’herdacht’.
De Damesmeisjes doken hun caravan/denktank in om een eigen manier van gedenken vorm te geven.
Het werd deze bruidsjurk, waarop de namen van de in 2023 in Nederland vermoorde vrouwen geborduurd worden. De namen zullen net zo lang herhaald worden tot de jurk bloedrood gekleurd is.
Deze bruidsjurk, de borduurperformance in combinatie met werk van Kyra Cramer over hetzelfde onderwerp was afgelopen weekend te zien op de grote ledententoonstelling van kunstenaarsvereniging De Onafhankelijken in de Bagagehal te Amsterdam.
Het bloed van deze vrouwen is ons bloed, verwant bloed.