Terwijl het andere Damesmeisje op de oude dijk haar hoofd moet breken over allerlei onafgemaakte keukenbesognes staat ook de keuken in Blije in de spotlights. Het is een originele roestvrijstalen werkbank van Bulthaup, een exemplaar ervan is vanwege het bijzondere design te vinden in het MOMA in New York. Een keuken om verliefd op te worden en verknocht aan te raken. Maar ook: met een gaskookplaat, en dat is niet meer van deze tijd. Daar moeten we vanaf.

En wat doet een Damesmeisje dan? Googelen op internet, op zoek naar een inductiekookplaat, net als iedereen tegenwoordig. Maar een plaat in de juiste maat is nergens te vinden. In arremoede het hoofd gebogen, tot een advertentie in de Leeuwarder Courant om aandacht vraagt. ‘Koken met een stekker’ luidt de kop. Het is een lofrede op de inductiekookplaat, met de belofte dat er voor iedere kok een juiste kookplaat in huis is. En dat niet alleen, ze komen naar je toe. Eerst een adviesgesprek aan huis en daarna een geheel verzorgde installatie. Als dat geen service is -en slim inspelen op de gesloten winkels overal-!

Meteen een afspraak gemaakt en het werkblad een extra goed sopje gegeven. Onze adviseur is keurig op tijd. Vakkundig bekijkt hij de keuken, hij inspecteert de stoppenkasten, werpt ondertussen nog even een kennersblik op de verzameling oude auto’s in de deel, en gaat er dan eens goed voor zitten met een glaasje water. Allereerst: er moet een 380 aansluiting komen, in de bijkeuken en dan doorgetrokken naar de keuken. Vervolgens moet de gasplaat eruit en een inductiekookplaat erin. Hij kijkt op zijn Ipad wat mogelijk is. Nou, niet veel blijkt dan. De maat voor onze geliefde keuken blijkt niet meer te bestaan. De economische groei zet werkelijk overal in door. De enige oplossing: zaag erin, gat groter maken, randen netjes weg laten werken. De financiële teller stijgt mee met elke aanpassing. Het wordt steeds bedenkelijker, wat blijft er over van het originele van onze mooie werkbank? Maar ja, het klimaat, we moeten toch niet zeuren, offers moeten worden gebracht.

De vakman ziet onze twijfel en gooit nog wat olie op het vuur. Hij vraagt of we wel weten wat we besparen per jaar als we over gaan op electrisch koken? We hebben geen idee, maar hij heeft het antwoord natuurlijk allang paraat: € 50 per jaar, iets meer dan € 4 per maand. Uitgaande van elke dag koken, nou ja. Dat doet de deur dicht, daarvoor gaan we onze prachtige keuken toch niet vernachelen, zeggen we voorzichtig vragend. Onze adviseur snapt onze verknochtheid, hij heeft duidelijk smaak, en doet een nieuwe suggestie. Als je echt niet meer wilt koken op gas, en je wilt deze aanpassingen van pak hem beet € 2.000 niet, dan leg je toch gewoon een houten plank over de gasplaat? Een losse electrische kookplaat er bovenop en klaar ben je.

Als goede vrienden zwaaien we de man uit. Hij heeft ons erg aan het denken gezet. En dat allemaal over een onderwerp dat niet eens mijn interesse heeft. Ja, wel het klimaat natuurlijk, maar dit Damesmeisje houdt helemaal niet van koken. Daar heeft ze namelijk de Gewone Jongen en het andere Damesmeisje voor.