Lezen en schrijven
De storm gaat liggen en de lucht breekt open als ik met de hond westwaarts langs het wad loop.
Een klein stukje, houd ik mezelf voor. Andere zaken te doen. Een huis dat overhoop ligt, acclimatiserende vloerplanken voor de onttakelde keuken liggen in de huiskamer op schragen. En zoveel te lezen…
Maar de zon lokt me verder. Ik kan niet omdraaien en zo loop ik van de Oosthoek naar Westhoek. Een verpletterende zonsondergang stelt me gerust. Alles is goed zoals het is.
Als ik via het achterhekje de tuin betreed, kijkt het lezende meisje op haar sokkel me aan. Een korte blik van verstandhouding. En dan zie ik wat ze bedoelt. De Tibetaanse vlaggetjes die haar al decennia omwikkelen zijn losgeraakt en onthullen haar rechterhand. Ze leest niet alleen, ze schrijft.
Gauw even deze blog schrijven voordat ik verder ga met lezen.