Buurfrou
Waar tref je een buurfrou die de naam van je huisje op de deurpost schildert, stiekem en ongezien? En die een hekje komt plaatsen. En een zoldervloer afkrabt en 1000 spijkers uittrekt?
Waar tref je een andere buurfrou die hier al 48 jaar woont en na haar weduweschap de draad met haar kleuterschool geliefde oppakt en het leven vrolijk verder leeft. Elke dag een volle B&B runt, met een groot stuk tuin, schapen houdt en ga zo maar door?
Een volgende buurfrou komt uit Amsterdam en heeft zich niets aangetrokken van de lichte drang hier woonachtig te moeten zijn en t openlijk over haar vakantiehuisje heeft, maar blij is voor de dijk dat ik hier ‘echt’ kom wonen. Ook kunstenaar, die meteen spijkers met koppen wil slaan, na twee minuten kennismaking.
Waar tref je twee buurmannen met dezelfde voornaam en BN’er die zich hier vrij en onbedreigd voelen?
Waar komt de getipte hovenier s avonds nog even langs fietsen, een wijntje meedrinken met toezegging volgende week ‘ofzo’ onze rimboe te kortwieken?
Waar komen moeder en zoon uit Polen, ook weer getipt, als een tornado door het huis stormen om t blinkend en wel achter te laten?
Waar vind je in de schuur zaken die daar al een halve eeuw staan, zoals een designasbak op pootjes. En tref je onder het gasfornuis een etui met sigaretten en joints aan, klaar om gerookt te worden, 60 jaar na dato?
Waar komt de zon op in je voortuin en gaat ie aan t einde van je terrein en van je dag weer gloeiend onder?
Waar vind je dat t aan alle kanten van je huisje zo mooi is dat je niet weet waar je zal gaan zitten omdat alle provisorische zitjes te mooi zijn?
Waar kom je tegen dat al deze zaken zich in amper vier dagen voltrekken?
Vast op veel plekken. Maar mij gebeurt het hier. Op de Oudebildtdijk.
