De eerste spade
Begin 16e eeuw trokken Zuid Hollandse landarbeiders naar het gebied dat we nu t Bildt noemen. Ze vonden werk bij de aanleg van de eerste zeedijk die de kwelders in de Noord-West hoek van Friesland tegen het instromende water moest beschermen. Het inmense karwei om ‘de langste straat van Nederland’ te scheppen, letterlijk, was in 1505 voltooid.
Nu zet ik de eerste spade in deze oude zeeklei. Om een witte roos en een blauwe regen te planten. Een nieuw begin op deze oude grond, zowel fysiek als overdrachtelijk. Een avontuur, met andere prioriteiten, maar ook voortgaand op een langgeleden bepaalde weg.
Ook elders maken mensen een nieuwe start. De door de toeslagenaffaire getroffen familie gaat voor t eerst sinds jaren op vakantie. Een bescheiden, ingetogen plan om een weekje te wandelen in de Italiaanse bergen. Maar oh jee, in de stress en de jarenlange onmogelijkheid van een auto is het rijbewijs verlopen. En het gemeenteloket meldt digitaal dat de eerst volgende mogelijkheid pas in september is. Het telefoonnummer bedoelt voor niet in de digitale wereld oplosbare vragen wordt beantwoord door een vriendelijk persoon. Het kan niet. Maar ik ga u helpen. De afspraak komt er, het rijbewijs kan worden afgehaald, net voor het geplande vertrek. Een verzoek de aardige persoon te bedanken wordt afgewezen. Deze persoon zal worden ontslagen wegens het te veel tijd besteden aan het helpen van anderen.
Een nieuw begin en een einde. Laten we hopen dat dit einde een nieuw begin in zich heeft.
Als ik mijn blik opricht van de omgewoelde aarde zie ik de gedroomde naam van deze mooie plek op de oude dijk boven de deur geschreven staan. Welke ‘Dakini’ heeft dit wondertje met een potje verf en een trefzekere hand staan uitvoeren?
Natuurlijk, dat kan er maar eentje geweest zijn.
En het snotlapje? Dat moet nog geborduurd worden.