snotlapje van de week. village de l’Isle

Turn turn turn
Tijd om vast te houden, tijd om los te laten
Opnieuw komt Prediker voorbij. Ditmaal niet vertolkt door The Birds, maar door een kerkkoor in een uitvaartmis.
De zeer oude man is dood. Zijn inmiddels bejaarde kinderen hebben hem tot het laatste moment liefdevol verzorgd. Daar gaan ze nu, gebukt onder de kist. Gezichten doortrokken van verdriet en dierbare herinneringen. Ze vertellen, gedenken. Puur en bezield.
Hoe oppervlakkig en schraal tekenen zich de kerkelijke rituelen hierbij af. Ik zit erbij, in die harde kerkbank en laat het over me komen. Het katholicisme is voor mij lang verleden tijd.
Vanmorgen nog, op mijn kussentje, maakte ik kennis met de levensgeschiedenis van een Boeddhistische ‘leken-non’, Sera Khanto . Zoveel wijsheid. Onopgesmukt,
zonder status, althans geen ‘wereldlijke’. Nooit een suggestie van schuld of boetedoening. Vol positiviteit en geloof in het goede van de mens. Geen bestraffend opperwezen. Om te vrezen of de verantwoordelijkheid op af te wentelen.
Ontroerd door de liefdevolle familie maar ook geschokt over de opnieuw ontmoette puriteinse moraal stap ik naar buiten, de prachtige natuur in op deze zomerse dag. Waarom die donkere teksten vol schuldbesef en boetedoening? Ontbreken bij ons de noodzakelijke vergezichten op lucht en ruimte om perspectief te zien? Blijven wij steken in de klei en het veen, wat betreft onze spirituele ontwikkeling?
Toch blijft Prediker wijs en prachtig. Tijd om vast te houden, tijd om los te laten.

Eén antwoord op “snotlapje van de week. village de l’Isle”

  1. Lieve Angeline,

    Verrassend en mooi om in jullie blog dit verhaal van jou over mijn vader te lezen. Inderdaad een tijd om vaste te houden tijd om los te laten . Al eerder in onze uitwisselingen kwamen The Birds met Turn, turn, turn. Toen legde ik voor het eerst pas het naadloze verband tussen het verhaal in Prediker en deze song. Het is een mooi maar ook hard verhaal (er is een tijd om te doden!) wat echter volledig in die tijd geplaatst moet worden. Ondanks alles een verhaal wat zo goed weergeeft hoe het leven en ook zijn leven, z’n loop heeft.
    ‘De oude man’ heeft zich een leven lang, in voor en tegenspoed, vastgehouden aan deze voor hem belangrijke rituelen. Wij , als familie, waren geraakt door de werking van de rituelen door de priester bij zijn afscheid. Wat is een leven zonder rituelen?

Geef een reactie