“Vertrouw op de kracht van t werk”…
Zegt mijn voormalige docent en supervisor van de Kunstacademie op deze eerste zomerdag. Ik raadpleeg haar graag in tijden van twijfel.
Oh jee, denk ik. Had ik maar niks gezegd. Ik had t zonder probleem tot de hoofdvraag, over het uit te brengen Damesmeisjesboekje, kunnen beperken. Dat was makkelijker geweest, dan was t ‘gesjoemel’ niet aan haar kritische blik bloot gesteld geweest. Maar ik vertelde het wel en ik weet ook waarom.
Waarachtigheid, eerlijkheid en je beperken tot de essentie in plaats van motieven zoals gemak, sociale smeerolie en dat soort zaken. Daarom vertelde ik t. Omdat ik het weet. Ongemakkelijk, dat wel, zeker.
Heeft dit jaar niet vaker in dit teken gestaan? Heeft dat mezelf, en mijn directe omgeving, niet veel opgeleverd? En heeft waarachtigheid niet letterlijk en symbolisch een prachtige plek aan t noordelijke wad opgeleverd? ‘“Nou ja, ook door t werk van een stel goede engelen, hoor!” hoor ik de lieve vriendin van de kade zeggen. Ze heeft gelijk. We moeten de engelen volgen. En vertrouwen op de kracht. Zullen we zeggen ‘ de innerlijke kracht’?