Het mist aan de Noordkant van het Waddeneiland. De zee is niet te zien. Witte flarden waaien over het strand. Af en toe een paar benen in de verte. Een strandpaal die plotseling voor ons opdoemt. Een dode vogel, zijn bek verstrikt in plastic draden. Een bloterik die ons vriendelijk gedag zegt. Een prachtige, surrealistische wereld, zoals we nooit eerder zagen. .Op de terugweg, door het bos, dringen zonnestralen door het bladerdek. de bomen verlaten ons, een nieuwe wereld ligt voor ons. Pas aangelegde hekken, paden, Hollandse geiten. Waar zijn we? Maar ook: wat een prachtig pad.

Het lijkt een beetje op onze huwelijksreis. Vandaag 32 jaar getrouwd.