Convergerende lijnen
Ik sta in een leeg landschap. De geploegde voren in de aarde verwijzen naar een verdwijnpunt in het Noorden.
Ik moet denken aan “Women rowing North”. Een boek dat ik ooit las, op een retreat in Wisconsin. Vrouwen op weg naar een nieuwe levensfase, Dikwijls in afzondering of met zielsverwanten, altijd in de natuur.
Soms komen alle lijnen samen. Dan ontstaat er iets nieuws. Een brandpunt: warmte en licht.
Maar convergerende lijnen zijn vanaf een ander standpunt divergerende lijnen. Een nieuwe fase betekent ook afscheid nemen van het oude dat niet meer klopt.
Daar sta ik dan.