‘Ik wil dat je vertrekt’, zegt ontheemde vriendin boos. Ik ben net 2 minuten binnen. Maar de toon is alweer gezet, de eerste beledigingen vliegen om mijn oren. Ik sta op, pak jas en tas en ga. Terwijl ik terug naar huis rijd merk ik dat het begint te wennen, dit gedoe. Als ik thuis kom schijnt de zon. Niet veel later staan we klimop te weg te knippen van het loodsdak. Ik vind een prachtig blauw vogeltje, dood, snaveltje en kopje nog volledig intact. Vegen, onkruid wieden, eindelijk samen rondkijken in ons domein. Ik ben blij dat ik ben waar ik ben. Ontheemde vriendin is doodongelukkig en wil weg. En de nieuwe buurvrouw die ik krijg, wil ook gaan. En blijven…