Voor de tweede keer in korte tijd kom ik het woord tegen. Aanvankelijk meen ik dat t een zetfout betreft. Maar als ik t vandaag opnieuw tegenkom in een interview in het kader van de maand van de filosofie met historica Annelien De Dijn weet ik beter. ‘Algemene dagelijkse activiteiten’ zegt Google erover. Eten, inclusief medicijnen innemen. Drinken, aan en uitkleden. En ‘zinvolle’ activiteiten….
De historica rent ook elke dag in het Westerpark. Zeker als ze wil nadenken. Ik zou haar graag willen tegenkomen op mijn dagdagelijkse rondje.
Op een andere dagdagelijkse activiteit, het NRC lezen, kom ik Tommy Wieringa tegen. Ik besluit opnieuw mijn mening over de schrijver bij te stellen. Hij bezoekt, samen met twee collega-schrijvers, een middelbare school. En treft daar, tegen zijn verwachting, gemotiveerde leerlingen. Hoe zij, in tegenstelling tot de uitkomst van menig onderzoek, wel geïnteresseerd zijn geraakt in literatuur, vraagt hij zich af. Het antwoord lijkt te liggen in ‘voorlezen’. Er zijn boeken aan hen voorgelezen. Ze hoefden het niet zelf te doen, het was niets ‘verplichts’. Het was er gewoon. Avonturen, belevenissen van andere mensen. En dat heeft ze voorgoed geboeid.
Ik moet denken aan voorbije dagdagelijkse activiteiten, hier op de Keizersgracht. De Geliefde las elke avond voor. Ook toen de jongsten nog wel erg jong waren. Tolkien was al een keer helemaal uit, toen de oudste 12 jaar was. Het heeft een levenslange verslaving aan lezen ontketend. Terwijl ik de bende in de keuken opruimde. Dat was mijn ‘dagdagelijkse’ activiteit. Iets minder heroïsch en minder in de geschiedschrijving vastgelegd. Maar, niettemin.
Ik denk ook aan de verbeelding van Dagdagelijksheid. Het veranderen van licht en voorbijgaande geluiden in een spreekwoordelijk ‘huisje’. ‘Dagelijk licht’. Geen typefout. Een kunstproject met de lieve vriendin in het Hoge Noord-Westen.
Hoe graag zou ik de Dagdagelijkheid van vandaag verbeelden. Stilte. Geschuifel en gehijg. Het geluid van een iPhone die appjes ontvangt. De beltoon. Lieve bezorgde vrienden die vragen hoe het gaat. Met het hart en met de post-vaccinatie toestand.
Vanuit mijn bed kijk ik naar de blauwe lucht. De zon die de oostelijke achtergevels bestrijkt.
Ja, ‘dagdagelijk’, een mooi woord.