Voor dag en dauw gaat de tour naar het Ijsbaanpad van start.
Ach, ik ken het daar. Heel vroeger huurde ik wel eens een paard, in een kleine manage ingeklemd tussen bos en Amstelveenseweg. Ooit hielden het andere Paardenmeisje en ik een race over een lang breed ruiterpad. Mijn kleine fjordenpaardje was snel maar bokkig en gooide me eraf. Later werkten we in een manage aan andere kant van het bos, in Bovenkerk.
Herinneringen. De hele stad ligt er vol mee. In het Vondelpark zie ik mezelf lopen met drie verschillende honden. Een blik op een bepaald raam vervult me met zoete melancholie. Daar woonde ooit een bekende. Even verderop, tussen Vondelpark en stadion, staat de ouderlijke woning van mijn vader. We kwamen er vaak. Ik voel nog de wat donkere sfeer van een etage vol oude mensenspullen. Ik nam me voor nooit zoveel oude zooi te verzamelen. Of dat gelukt is? Hier danste mijn opa in de huiskamer met de verpleegster, stiekem zijn vriendin, terwijl oma toekeek. De moeder van mijn lieve nichtje deed wel eens een boekje open over de schaduwzijde van de familie.
Met een hoofd vol herinneringen ren ik te ver door Amstelveen in. Ook daar liggen vele voetstappen en belevenissen. De middelbare school van de lieve nicht, haar ouderlijk huis aan de Wibaut laan, waar we logeerpartijtjes hielden op haar gezellige zolderkamer.
Bezweet door het sprintje terug naar mijn bestemming stap ik de onderzoekskamer van de sportarts binnen. Mijn onderstel wordt van alle kanten bekeken en bevoeld. De sympathieke jonge dokter is met me begaan en ik voel respect voor mijn sportambities. Ergens verwachtte ik kennelijk een dooddoener. “Wat wil je nou op jouw leeftijd, wees blij dat je kan lopen..” of iets dergelijks. “Natuurlijk ga je weer ver lopen”, is zijn conclusie. Verzwakt door (wellicht) een restant COVID-vermoeidheid en overbelast door ander terrein is een kritische grens bereikt. “Met training kom je daar weer overheen”.
Het knelpunt zit hem in de aansturing van het been. Het draait allemaal om de billen.
Ach, Luna. Ze liep 20.000 km achter mijn billen aan…
