‘Weet je dat iedereen boven de 70 een prikafspraak kan maken?” Een appje van het andere Damesmeisje.

Ik appte meteen terug. “Sinds wanneer? En waar? En welk vaccin?” Want volgens de Friese GGD-website zijn we nog lang niet aan de beurt.

‘’t Is informeel, maar het werkt. J. heeft net een afspraak gemaakt, op zijn verjaardag. Pfizer.”

De Gewone Jongen en ik zijn nog niet overtuigd. We zijn toch geen Maarten van Rossem? Misschien alleen in Amsterdam? En informeel, wat betekent dat eigenlijk?

“Bel me, teveel vragen”, app ik opnieuw. Maar het Damesmeisje heeft duidelijk andere besognes en belt pas anderhalf uur later. Het is echt waar, overal in Nederland, en ja, inderdaad, je moet het maar weten.

Als ik het opgegeven nummer bel wordt de telefoon zó snel opgenomen, dat ik van schrik mijn mobiel uit mijn handen laat vallen. Geboortejaar, adres en bsn-nummer worden geverifieerd. Ik kan kiezen: 21 april in Dokkum of 7 april in Leeuwarden.

Nou, doet u dan maar 7 april.

Een minuut na het gesprek ontvang ik twee sms’jes en twee mailtjes met de bevestiging van de afgesproken data voor de eerste en tweede prik.

Hoezo, niet efficiënt in Nederland?

Niet veel later wandelen we samen ergens buiten Holwerd.

Plots moet ik denken aan onze lieve Overburen. Ik bel meteen, blijken ze allebei ook uit 1948!

Even later een appje: “Geregeld. 8 april, samen. Dank!”

De jarige in Amsterdam opgetogen. De Gewone Jongen overgelukkig. De Overburen blij.

Allemaal vanwege de eerste prik.

Nu de Damesmeisjes nog.