Grapje?

Om de twee weken komen de Verkenners bij elkaar. De lieve vriendin van het eiland dacht dat ik me bij een jeugdvereniging had aangesloten. Nee, beter van niet. Liever samen met andere kunstenaars de jaarlijkse grote expositie in Loods 6 voorbereiden die hopelijk life kan plaatsvinden.

Het hoofdstuk ‘publiciteit’ is aan de orde. Wat te doen met de gebruikelijke flyers? Voor mij is dat toch al een verouderd concept, Te duur papier dat ongelezen op straat belandt. Dit jaar ligt alles anders, flyers kunnen immers nergens neergelegd worden. Afbestellen, is de conclusie. Tenzij, grapt de overbuurman op de Zoom, we er mondkapjes van maken…Dat is een goed idee, roep ik en zie mezelf al achter de naaimachine zitten. De anderen zien er geen brood in.

’S nachts word ik wakker met een gedachte. Er worden wel vaker ideetjes uitgebroed, in t donker.. Dat komt de nachtrust niet ten goede.

Ik bedenk iets en zal dat morgen in een dagelijkse opdracht over vier dagen gespreid bij het andere Damesmeisje neerleggen. Een beetje volgens het model van mijn Zweedse taal ‘uitdagingscursus’. Daarvan ontvang ik elke dag een leuke opdracht.

Maar ’s middags heeft het andere meisje nog geen sjoege gegeven. Teveel andere zaken aan haar hoofd. Dan maar alvast zelf aan de slag terwijl ik naar het debat over ‘de ‘zin’ rond Omtzigt luister.

De opdracht:

* ik bedenk wat mensen in deze tijd het meest moeten missen en schrijf er minimaal 10 op.

*ik combineer die ‘ dingen’ in een zin met ‘De Damesmeisjes.’

*ik koop een doos wegwerp mondkapjes kleur zwart.

*ik pak naald en draad en zet de zin op het kapje.

*Wenskapje is geboren.

Dan hoor ik vanmiddag op de radio dat t vermoeden omtrent ‘de zin’ bevestigd is.

Ik heb nog een wens te borduren…

Geen grap.

Geef een reactie