Ons buurmeisje van zes klimt op het stoepje waar we in de laatste zonnestralen een biertje drinken. Met haar tweede ijslolly en in haar zwart tule rokje met kersen erop.

De heren van nummer 35 dineren in stijl op het buurstoepje. De overbuurvrouw van de boot zwaait vanaf haar bankje en schenkt zichzelf nog eens bij. Boze buurman fietst langs en begint te schelden, hij kan niet anders. De lieve inpandige huisgenoot gaat er achteraan en spreekt hem berispend toe. Er zijn kinderen bij, ja!

Drommen mensen lopen langs, drankjes in de hand. De zomerkleding is, zo te zien, collectief uit de mottenballen gehaald.

Amsterdam herademt en alle narigheid wordt even vergeten. Zoals het verontrustende nieuws uit Brazilië. Waar ook jonge mensen sterven aan het gemuteerde virus.

Ik denk liever terug aan de inspirerende mensen die ‘langs’ kwamen vandaag. Het ‘altijd kijken naar wat nog wel mogelijk is’ door Bibian Mentel. Het nieuwe GL kamerlid Kauthar Bouchallikht, wier aanstelling tot heftigheid leidt en die meteen al moet onderduiken. Het klimaat, racisme en seksisme staan hoog op de agenda van deze jonge begaafde vrouw, die inspiratie haalt uit de Amerikaanse civil rights movement en zwart feminisme. Maar wel op haar eigen manier en vanuit de Islamitische geloofsovertuiging. Ramsey Nasr die in de eenzaamheid van noordelijke streken tot het gevoel komt ‘er niet toe te doen’. We zijn niet uitzonderlijker dan zo maar ‘een kokkel in de zee’. “Alleen als we handelen vanuit dat besef, zijn we in staat de stappen zetten die nodig zijn de planeet van een klimaatcatastrofe te redden”.
Het buurmeisje lepelt nu een beker fruitsalade voor onze neus naar binnen. Ze heeft grote plannen om, net als haar ouders, acrobaat te worden. Het is wel een kordaat typje, dat gaat haar wel lukken.. Hopelijk bestaat de wereld dan ook nog, tegen die tijd.

Heerlijk, 24 ‘C op 30 maart. Maar misschien wel wat verontrustend.

Angeline, 2019. ’Oma’s meisje’