Met Paulien C. begint de dag goed. Over Eftelingmedewerkers die de bossen in trekken om de natuur te beschermen tegen bezoekers, wolven die er al zijn (maar wel moeten leren oversteken, denk ik er zelf bij) en Roodkapjes die misschien ook wel opduiken in ons Nederlands Corona sprookje. Wat een eng sprookje begint te worden. Mijn escapistische zelf denkt aan andere sprookjes. Het verhaal van Niels Holgersson bijvoorbeeld. Ik wil ook met de wilde ganzen mee (en net als de boosaardige jongen een beter mens worden). Door Zweden loopt een route die verondersteld wordt het uitzicht van Niels te zijn geweest toen hij daar vloog.

Ondertussen ben ik met dag 4 van mijn taalcursus bezig die eigenlijk geen cursus is maar een motivatiehulp. Vandaag plak ik 30 post its op voorwerpen, met hun Zweedse naam. Helaas kom ik gele velletjes te kort. Maar leuk is het wel. En doe ik elke dag minstens een dagtaak Duolingo. Het komt mijn huwelijk niet ten goede. Er klinken voor De Geliefde irritante Zweedse klanken en belletjes uit mijn mobiel. Wacht maar tot ik straks ons daar in het hoge noorden uit de brand help met mijn mondvol nieuwe taal!

Ondertussen speelt zich in Friesland ook een sprookje af. Jonge hazen zijn geboren in een leger dichtbij de Knaus. Inmiddels een bedreigde diersoort in ons sprookjesland. We zagen de vader haas vorige keer al verkennend rondneuzen. Jammer voor Marie, dat wel. Huisarrest. Maar ik heb weer een nieuwe Zweedse zin geleerd.