“Weg ermee, alles moet eraf”, roept vriendelijke kapper F te A als ik na bijna een jaar zijn zaak binnen wandel. En zo belandt het geverfde restant haar, lok na lok in mijn schoot. Als ik naar de lengte van de afgeknipte strengen kijk, vrees ik dat er niets over blijft. Mijn blonde bestaan is over, zoals daarvoor de originele brunette ‘look’ over ging in een twee maandelijks geverfd hoofd. Ik zwoor dat ik hiermee door zou gaan tot het einde der dagen. En kijk nu: helemaal wijs met grijs.

En zo zit ik aan het einde van de middag met een halve meter minder haar (veel handiger in een fietshelm te verpakken) op de spinfiets en luister naar de Zweedse klanken op radio.SE. Ik ben immers in 30 dagen een nieuwe taal aan t leren en dit is de opdracht voor dag 2. De fietsen zijn naar de fietsenmaker gebracht voor hun jaarlijkse APK. Het door Marie besprongen lekke luchtbed is geplakt. De bestemming ligt nog niet vast, gaat t noordwaarts of naar t oosten, maar daar komen we wel uit. Een nieuwe taal is ook nooit weg.. Wie weet hoe handig Zweeds is in St.Petersburg.

En terwijl de premier zich uit de discussie rond het tot 10 uur verlaten van de avondklok probeert te redden en het negatieve reisadvies nog even handhaaft, denken wij: “weg ermee”.