Venlo, of all places. Hotel Wilhelmina bevindt zich tegenover het station. Strakke autobanen aan twee zijden geven me een ontheemd gevoel. Geen boompje of graspolletje te vinden voor Marie. De ernstige hotelmanager schrijft ons vijftal in. En vervolgt droogjes: “ Pieterpad. Jullie weten toch dat t gesloten is wegens Corona?”. We verschieten van kleur. “Grapje”.
Venlo. Alles staat voor mij in het licht van de verkiezingen en ik krijg hier een akelige bijsmaak. In de krant vanmorgen bleek ik niet de enige te zijn met een kater. Nee, natuurlijk niet.
Op de koude en ongezellige kamer drinken we meegebrachte biertjes en eten wasabi nootjes. Pizza’s worden via de app besteld. Recht uit de doos gegeten. De politiek als gespreksonderwerp is het enige ‘verhitte’ hier. Kijk ons zitten. Onvoorstelbaar en ook onmiddellijk ‘n soort van gewoon. Een uitje in Corona tijd.
We gaan twee etappes Pieterpad lopen, dit weekend. Na een vroeg ontbijt op de kamer zal de bestelde taxi ons naar Montfoort rijden en lopen we vervolgens noordwaarts.
Word vervolgd.
Ondertussen hier