ALLEMAAL EEN KATER

Mijn overleden vriendin Micha vertelde me ooit dat ze nooit ging stemmen. Zo’n slimme, leuke, kunstzinnige vrouw, ik was stomverbaasd. Geen idee meer wat ik toen tegen haar zei, maar bij de eerstvolgende verkiezingen had ze met trots wèl haar stem uitgebracht.

Wat ik me ook herinner is dat ze tijdens haar veel te korte schilderscarriere Sylvana Simons had geschilderd. Misschien was het een vriendin, maar het kan ook zijn dat dat te maken had met haar eigen ontwikkeling, Want vlak voordat de verschrikkelijke ziekte haar velde, was ze vooral bezig met de vraag waarom zwarte mensen in de kunst overal ontbreken, te beginnen in het Rijksmuseum.

De komst van Simons in de Tweede Kamer zou Micha zeker deugd hebben gedaan. En meer diversiteit en scherpe meningen zijn altijd goed. Maar verder zie ik weinig reden tot vreugde. De Gewone Jongen heeft een simpele verklaring: vroeger was het logisch dat alle arbeiders op de PvdA stemden, of nog linkser. Nu stemmen ze massaal rechts. De oude idealen werken niet meer, de oude zuilen zijn massaal ingestort. Ik denk dat ie gelijk heeft. Maar ik vraag me ook af wat er was gebeurd als al die strategische stemmers niet op D66, maar gewoon op de partij van hun èchte keuze hadden gestemd.

Maar ja, nu is het te laat. De Damesmeisjes zitten met een kater, links Nederland zit met een kater en de Gewone Jongen zit er met twee.

Geef een reactie