Even weg

Het zoemt en t klopt. Matjes vliegen naar buiten, winterslapende vliegen worden opgeschrikt en opgezogen. De stoeltjes staan al buiten, in het schitterende zonnetje. Voorbijgangers groeten, lachen. Er is weer leven in de Knaus. De lieve mensen van de camperplaats hebben het toiletgebouwtje opengegooid, ondanks de dreigende vorst, vannacht. Zelfs de douche werkt vandaag.

Ik ben dan nog onderweg, over de Afsluitdijk gaat de reis. Ik stop om een foto van het kalme water te maken, het is te mooi om aan voorbij te razen.

De stad laat ik ver achter me. Negatief getest, de wereld is van mij!

Het is vrij kussen en omhelzen vandaag. Die ene dag na de test, de dag dat alles mag. Althans met een medetestgenoot.

We wandelen. De voet van het Ene Damesmeisje is genezen, de knie van het Andere meisje blijkt geblesseerd, maar samen lopen ze uren door het land achter de zeedijk. Marie raast uitzinnig door de zware Friese klei. Even weg, hoog tijd.

Geef een reactie