Het caravannetje staat fier stand te houden in het kale Friese land. Het toegangspad naar de camperplaats is verbreed, overal ligt snoeiafval, maar verder oogt alles verlaten. Maar niet lang meer, want de Damesmeisjes zijn terug. Ze sluiten de electra aan, halen vers water, de stofzuiger verwijdert de vele vliegenlijkjes, stukje bij beetje nemen ze hun broedplaats en hun vriendschap weer in bezit.
Daarna moet ook het ommeland opnieuw verkend. De zon schijnt fel, nauwelijks wind, in de verte graast een groep herten. De Damesmeisjes hebben weer ongelofelijk geluk. Na een pittige wandeling ook nog een onverwacht nieuw café. Je moet maar durven in deze tijd, maar de eigenaar heeft er zin in en serveert zoete wortelcake met heerlijke chocolademelk. To go of not to go? Hoe dan ook, het is zware brandstof voor de rest van de lange wandeling. Tijdens het lopen keuren de Damesmeisjes huizen op atelierwaardigheid, bespreken ze de afgelopen maanden van elkaars leven, en genieten ze van de natuur en van elkaar. Marie heeft het druk op haar eigen manier.
Terug in het caravannetje komen de glaasjes wijn en de nootjes op tafel. En daarna het schetsboek en de laptop om aantekeningen te maken. Tentoonstellingen worden voorbereid, nieuwe ideeën uitgedacht.. Na de volmaakte erwtensoep zijgen de Damesmeisjes ineen. Maar hé, er moet nog een blog geschreven.
Langzaam kruipt de vrieskou de caravan binnen. De Damesmeisjes wensen elkaar goedenacht en kruipen diep onder de dubbele dekbedden.