Het water aan de kade./ Westerpark

In mijn herinnering ben ik nevel

slijt mijn dagen als een moerasmist

die overal (op halve dichtheid) is

niet een vrouw alleen aan het water

maar de afgemeten kade zelf ben ik

het resultaat van de rotsen en hard

hier altijd al geweest en ieder voorjaar

aan gedacht door mensen mijlenver verwijderd:

weet je nog, jaren geleden, wij aan die kade

niet een vrouw alleen aan het water

maar een hele vriendengroep in de zon

te koud om te zwemmen, dus we zwommen?

Lieke Marsman

Angeline, Westerpark 3, 2014

Als ik dichter was zou ik zeggen

van al die passen

in t blauwe licht gezet

bij elke opkomst weer

het zwarte dier aan mijn zijde.

Geef een reactie