Dan maar fietsen, denk ik als ik vanmorgen van mijn kussentje stap. Na het bericht over de knie moet er, hopelijk tijdelijk, een alternatief gezocht worden. En we lonken met de gedachte deze zomer naar Sint Petersburg te gaan. Op de fiets.

Maar ja, wat doet Corona?

Met het fietsen van De Ronde Hoep rijden we ook een andere cirkel. De cirkel van het ‘verjaarseffect’. Vorig jaar reden we hier ook, tijdens de eerste pandemiedagen en had ik last van een moreel dilemma. Iedereen moet binnen blijven, mag ik dan wel op de fiets naar buiten? Nu lijkt iedereen buiten te zijn en niemand heeft er nog een moreel probleem mee. Overal is het druk en het gevaar lijkt ver weg.

Als ik s avonds de lieve vriendin van het eiland spreek, hoor ik de horrorverhalen van de Ierse IC. De dochter werkt er. De schaduw glijdt stilletjes voort. Niemand is veilig.

Ik heb een huisje om me heen getrokken, een ‘safe place’ gevuld met alle elementen van dierbaren om me heen, bekend en niet bekend. Iedereen is welkom. ‘A field of care’.

Beate Gjersvold. Een Noorse kunstenares die ijsbergen en sneeuwlandschappen schildert waarin je prettig kan verdwalen.