De dag begint in Ierland. Ik ben te gast in diverse woonkamers en spreek in de outbreakroom een verlegen dame. Het is de eerste keer dat ze aan schrijven doet. Onwennig deelt ze haar ervaringen. Ook ik ben hier voor t eerst, deze online cursus ‘journaling’, op uitnodiging van de lieve vriendin van het eiland. Na een korte meditatie gaan we non stop schrijven, 20 minuten lang. Elke gedachte of emotie gaat op t papier. Koortsachtig pennend. Vervolgens stellen we onszelf een aantal vragen. Maar wie ben ik eigenlijk, hier op deze zoom? Ik zit in een klein hokje, naast de lieve vriendin maar we kunnen elkaar slechts via de ‘chat’ functie bereiken. Het gevoel van iemand van vlees en bloed zijn wordt relatief op de zoom.
Een interessante ervaring die in zijn geheel naadloos aansluit bij de retreat.
In Californië is het nog donker als we naar buiten gaan. In mijn tuin zit ik in het namiddag zonnetje terwijl ik zoek naar wie hier eigenlijk kijkt, ruikt en voelt. Er wordt een beeld waargenomen wat ontroert. Wat raakt er eigenlijk ontroerd en wat is dat? Een foto wordt genomen. Ergens in mij vraagt het zich af wat er met het beeld op de camera zal gebeuren. Het kan haast niet zo ontroerend mooi zijn als het nu waargenomen wordt, in deze staat. Als ik vele uren later op mijn mobiel kijk, ben ik verbaasd.
