Weet je, lief Damesmeisje, dat t slecht gaat met de walvissen? Ook in de Noordzee. Het huidige aantal is nog maar een fractie van de populaties een eeuw geleden.. Dat wordt een eindeloos borduurwerk voor ons.. ! En weet je waarom dat zo erg is? Net als de bijen blijken deze zoogdieren een belangrijke stabiliserende rol te spelen in het fragiele ecosysteem. Een wapen tegen de klimaatverandering noemt het WWF ze. Walvissen poep stimuleert de groei van plankton. Naast belangrijke voedselbron voor zeeleven geeft t zuurstof af en neemt CO 2 op. Ongeveer 40% van de uitgestoten CO2 wordt door plankton gebonden. Veel meer dan het Amazonewoud dit kan doen. Daarnaast zijn walvissen zelf grote CO2 stofzuigers. Als ze sterven nemen ze de enorme hoeveelheid opgeslagen CO2 mee in hun zeemansgraf.
Hoe minder walvisachtigen, hoe meer ongebonden CO2.
Terwijl heel Nederland zich buiten aan de zon te goed doet, word ik dit wijzer uit een WWF rapport. En herschrijf ik mijn dagboek van De Eerste Golf. Ik word daar een beetje moe van. Al die opwinding over een paar weekjes lockdown. We hadden eens moeten weten. C leek toen de ergste ramp mogelijk. Nu doemen grotere rampen aan de horizon op. De lieve duurzame dochter stuurt me een pakkende illustratie van dit gevoel. Pff.. waar is mijn reddingsvlot?
We bezoeken de lieve vrienden in het hoge noord-westen. Bij het weerzien pakken de honden elkaar plaatsvervangend recht op de bek. Dolgelukkig met elkaar. Wordt t toch nog een fijne dag.
