Lieve koukleum,

Het is vandaag een gelukkige dag voor je.

Het gaat dooien, sneeuw en ijs gaan verdwijnen en daarmee ook de gehate kou.

Nu is het nog een beetje glad buiten, maar tegen de middag is ook die ergernis voorbij.

De sneeuwklokjes laten zich alweer zien, in een drippende en druilerige tuin.

Nog even, en het is lente!

Je kan niet wachten…

Ik ben ook blij.

Want nu kan eindelijk de CV in de slaapkamer weer op de nachtstand.

Geen raam open en dan ook nog zo warm.

Het is alsof ik opnieuw in die verschrikkelijke overgang zit.

We kunnen dus allebei weer back to normal.

Wat heet.

Kus van ML, je persoonlijke kacheltje.

XXXXXXX

Jan Cremer, Adelaar sneeuw, 1985