Een felle oostenwind beukt nog steeds tegen de weilandkant van onze boerderij.
Het is bitter koud, een dubbele lockdown, zelfs wandelen is geen optie meer.
De Gewone Jongen zet, als maanmannetje verkleed, de vuilnisbak buiten.
In de brievenbus Binnenlands Bestuur.
Onderzoek wijst uit dat de beleving van het Sinterklaasfeest, de jaarwisseling en Europa in dorpen wezenlijk anders is dan in de stad.
Stadse mensen tillen minder aan een Sinterklaasfeest zonder Zwarte Piet.
Stadse mensen kunnen zich beter inleven in de positie van Nederlanders met een migratie achtergrond.
Stadse mensen voelen zich minder sterk verbonden met tradities en symbolen.
Stadse mensen vinden dat alleen Europa de grote vraagstukken van deze tijd kan aanpakken.
Oorzaak: het hogere opleidingsniveau en de aanwezigheid van meer jongeren en migranten.
Vast geschreven door een stadse mens, dit artikel.
Want waarom niets over de andere kant van de medaille?
‘Ik schrik van de stad, elke keer als ik een tijdje op het platteland ben geweest. Het naar buiten gestoken ego, de territoriale strijd’, aldus schrijver Tommy Wierenga.
Zo is het dus óók.
Ommelanders bouwen samen een huis.
Ommelanders dragen samen bij aan een betrouwbare uitvaartverzekering.
Ommelanders werken maandenlang samen aan een feestwagen voor het tweejaarlijkse dorpsfeest. Of carnaval natuurlijk.
Ommelanders schieten samen carbid.
Is dat niet juist wat iedereen nu zoekt, in deze onzekere coronatijden?
Het is samen versus individu. Ruimte doet wat met een mens.
Angeline Donk, 1992
