Meedoen aan Yin Yoga was een jaar lang onmogelijk. Niet vanwege de coronabeperkingen, maar vanwege de breuk aan mijn linkervoet. Die moest eerst helen, ik moest weer leren lopen en de revalidatie was lang en soms moeizaam. Ingewikkelde yogaposities zijn dan wel het laatste waar je aan denkt. Maar zo langzamerhand is het gedoe met mijn voet verleden tijd. Voor de meeste mensen is deze coronatijd een periode van dingen die niet meer kunnen, voor mij voelt het alsof de wereld steeds verder open gaat. Als er 14 km gewandeld kan worden zoals van de week, dan moeten oefeningen op het zwarte rubbermatje ook weer kunnen. Dus staat yoga sinds kort weer op mijn programma, alleen: nu is het online.
De sfeer in de ruimte van de Yogadocente is open, ruim, rustgevend. Het is heel anders, liggend op de vloer van onze logeerkamer, met een flikkerend videoscherm naast me. Maar een kaarsje, zacht strijklicht en een opgeruimde omgeving helpen. Bovendien is er de stem van de Yogadocente, vertrouwd en net zo plezierig als vroeger. En, nooit te versmaden, er ligt een kleine kat nieuwsgierig naar mijn benen te kijken, hoog in de lucht.
‘Maak je gezicht zacht, maak je blik zacht’, zegt de Yogadocente, ‘want alleen zo verzacht je ook de blik van binnen’. Mijn gedachten dwalen weer eens af. De blik van binnen verzachten, deden we dat allemaal maar.
