Na mijn dip van gisteren (teveel ‘te ’s) beurt de krant mij vanmorgen op. Bijna heel Noord-Europa wordt nu bestierd door vrouwelijke premiers. Ze staan met ‘haar allen’ op de foto. Jonge, stoere vrouwen met de touwtjes in handen en een kansrijk leven voor zich. De wereld zal ze nodig hebben.

De lieve vriendin uit het centrum komt een bordje zelfgemaakte risotto met me delen en vraagt en passant met welke dubbelganger ik onlangs op het strand was. Met Sonja? Ik moet lachen. Nee, met de lieve andere. Maar graag zou ik ook eens met ‘superager’ Sonja naar de zee kijken. En praten over haar nieuwe boek. Kan iemand een afspraak regelen?

Vorige week verscheen er, naar aanleiding van de inauguratie, een artikel over mensen die op hoge leeftijd nog voldoende energie hebben voor banen als bijvoorbeeld president van de VS. Biden en Nancy Pelosi laten het aan de overkant van de Atlantische zien, maar ook op eigen bodem hebben we ze. Superagers. Sonja is een van hen. Hedy D’Ancona verricht, amper gehinderd door haar jaren, nog steeds goed werk in Oeganda. Neelie Kroes, ooit dat Rotterdamse meisje en nu machtigste vrouw van Europa, laat onverkort van zich horen. Ga zo maar door.

Aan het eind van de middag, na een pittige dag beeldschermwerk, krijg ik een filmpje toegestuurd. Van een lieve vriend die mijn verre toekomst aldus voor zich ziet.

En over wijsheid gesproken, de Maori IFFR film ‘Whale Rider‘, een aanrader!