Weer zo een mooie datum vandaag. Netjes om te zien en auditief in balans, zal ik maar zeggen.
De toestand in de wereld is minder netjes en in balans. 400.000 Corona doden in de VS en de Portugezen zitten dag en nacht thuis. Als je t zo bekijkt is onze avondklok een eitje. Toch een gevoelig besluit voor ons landje met een geschiedenis.
Ook de Damesmeisjes moeten vandaag een pijnlijk besluit nemen. Volgende week staat een extra uitgebreid treffen in de Knaus gepland. Om bij te praten, te relaxen maar vooral om te werken aan een nieuwe tentoonstelling. De ‘varianten’ gooien roet in het eten en we moeten allemaal even thuis blijven. Ook wij. Op de ‘zoom’ hakken we de knoop door.
Over diezelfde ‘zoom’ hoor ik de hele dag grotere Corona naarheid. Paniekaanvallen door het gevoel opgesloten te zitten, dreigende faillissementen, wanhopige alleenstaande ouders, leerkrachten met een ‘lege’ klas bomvol opvangkinderen. Depressie, uitzichtloosheid. Ga zo maar door. De slijtage zit er nu echt in. Mensen trekken het haast niet meer. Vooral degenen die zich netjes aan de afspraken houden. Alleen al voor hen wil ik het ook zijn, netjes. Maar pijn doet het wel, dat netjes zijn.