Kippenvel en tranen

Ooit won de Gewone Jongen een reis naar Orlando, bezoeken aan allerlei pretparken inbegrepen. Al die commercie, het leek me niks. Wist ik veel. De eerste overweldigende dag in Disney World kwamen we terecht op Liberty Suare. Na een imponerende film over de VS sloten de gordijnen. En heropenden. ‘Ladies and gentlemen, meet the Presidents of the United States of America’. Een lichtspot, en daar stonden en zaten ze. Lincoln hield een toespraak, hoofden bewogen. Waren het acteurs of poppen? Het was net ver genoeg om onzeker te zijn. Het volkslied. Alle aanwezigen, ook wij, stonden op en zongen mee met de hand op het hart. Eenmaal buiten, was ik all the way een Amerikaanse. Met grote bewondering voor dat dappere en optimistische volk, hun presentatie en hun geloof in zichzelf.

Vandaag net zo’n gevoel. Wat een ‘majestic drama’! Het glorieuze veld vol met Amerikaanse vlaggen. De trotse CNN-commentatoren. Het enorm contrast met 2 weken geleden. De alleszeggende broche van Lady Gaga. De eerste vrouwelijke Afro-Amerikaanse vicepresident. De eerste second gentleman. De gracieuze jonge dichteres, hoogopgestoken haar, de rode haarband als een uitroepteken. De 46ste president, zijn ziel in zijn woorden. Zijn belofte van eerlijkheid, nooit denkend aan macht, met eenheid als de leidende kracht. Het 2e couplet van de National Anthem.

The work and prayers of centuries have brought us to this day.
What shall be our legacy? What will our children say?
Let me know in my heart when my days are through
America, America, I gave my best to you.

Terug naar de WHO, weer deel van het Parijse klimaatakkoord, een streep door de pijpleiding, de muur en het inreisverbod.
Voor het geval we het nog niet wisten: there is a new sheriff in town.

Geef een reactie