De Indische prinses hield van soep. Krachtige geuren vulden de keuken dikwijls als ik van school thuis kwam. De prinses gooide er van alles in. “Kliekjes“, zo noemde ze de restanten van maaltijden. Ze had speciale gebutste emaille kommetjes die daarvoor bestemd waren. Handig, want deze konden zo op het vuur gezet worden. Die pannetjes zijn met haar in t Jappenkamp geweest en hebben in 1947 de bootreis naar Nederland gemaakt. Samen met het keukenmes dat zo vaak geslepen is dat het op een dolk lijkt. Ik heb het bewaard, ter nagedachtenis.
Op 9 januari 2007 stierf ze. Eigenlijk door t eten van een kommetje soep. Ze verslikte zich. Ik hoop dat ze genoten heeft van die laatste hapjes. Lieve Indische prinses, wat zou ik graag nog eens ‘n soepje voor je maken. Weet je dat er tegenwoordig elektrische soepmakers in de winkel te koop zijn. Nou ja, we hebben geen winkels meer tegenwoordig. Maar dat is een ander verhaal. Je lieve jongste kleindochtertje kreeg er eentje, gisteren, voor haar verjaardag van de lieve oudste. Het zou je goed gedaan hebben als je t had geweten. Een ding is zeker: soep maken blijft in de familie!