Snelweg

Ergens op de snelweg tussen daar en hier pakt de Geliefde zijn boekentas, rommelt erin en trekt het Sinterklaascadeau tevoorschijn. Dat doet me goed. Ik meende hem er toch een beetje mee opgezadeld te hebben.

De autobiografie begint met de beschrijving van een bijzonder huis en de meest geliefde plek daarin, een lange zuilengalerij. “It was where each morning I felt the first slap of winter or pulse of summer heat; the place where i’d gather my thoughts, ticking through the meetigns that lay ahead, preparing arguments for skeptic members of Congress or anxious constituents, girding myself for this decision or that slowrolling crisis..”

Waarom nu? Is het toeval, vraag ik mezelf af. De geliefde is teleurgesteld geraakt. Had meer verwacht van deze man. Maar nu pakt hij het en begint te lezen, terwijl de boekentas uitpuilt met concurrentie.
Zijn het de recente gebeurtenissen aan de andere kant van de Atlantische oceaan, die de geschiedenis, de ‘hardship’ en achtergrond van deze man in een wereld waarin verborgen slavernij en racisme zo aan de orde van de dag zijn, nu in een ander licht zetten? Is het zijn prominente rol in de afkeuring van het geweld (in meerdere opzichten)?

Is Obama niet ‘a King among men’ in vergelijking tot het woedende kind dat niet tegen zijn verlies kan en nu met zijn vinger naar die ene roodgloeiende knop dreigt te gaan?

Marie weet t wel