Het is voor het eerst dat ik zoiets doe. Inloggen op een livestream van een uitvaart. Een tijdlang is er alleen een foto van een kerk te zien. Dan is er plotseling beeld. Een paarsroze licht omgeeft de withouten kist, veilig geborgen onder de spitse bogen van het gewelf. De voorganger vertelt over het leven van de overledene. Zijn levenslange liefde voor de natuur ontstond in de grote tuin van zijn ouderlijk huis. Een onbekende weldoener verstrekte een lening, zodat hij kon gaan studeren in Wageningen. Hij maakte carrière en kwam in zijn laatste baan terecht bij de Algemene Dienst Begraafplaatsen en Crematoria in Amsterdam. In 1982 ging hij met pensioen.

De kinderen en kleinkinderen nemen ieder op eigen unieke manier afscheid. Een kleindochter danst ingetogen maar vol passie bij de kist. Er wordt verteld over de vele stekjes, altijd van een of andere bijzondere plant. Ieders tuin staat er vol mee. Over hoe de overledene in zijn laatste jaren steeds meer besef kreeg van zijn eigen kleinheid en feilbaarheid, dankbaar voor de kansen die hij kreeg dankzij anderen. Hij hoopte hier en daar van betekenis te zijn geweest, vertelt de voorganger geëmotioneerd. Op digitale afstand voel ik de emotie met haar mee.

Lieve papaatje, je was van grote betekenis voor mij. Zo gauw het kan kom ik ècht afscheid van je nemen, op je nieuwe plekje in Harderwijk. Je grafmonument in de vorm van een boom is vast gemakkelijk te vinden.