De dag begint heugelijk. De Gewone Jongen is jarig! 72 alweer, hij staat er zelf van te kijken. Een gewenst cadeau ligt hem op te wachten: de Koot & Bie Encyclopedie. Niet veel later, even gezellig naar Leeuwarden, roept een zwerversachtig type ons toe. ‘Ik ken hem van Omrop Fryslân’, zegt Jan. ‘Het is de enige zwerver in de stad, die altijd iets terug wil doen voor wat geld’. Hij geeft de man twee Euro. Die overhandigt ons met zwier een wit vel papier en wenst ons hartelijk een fijne dag.

’s Avonds, met een veelheid van lekkere hapjes om ons heen, luisteren we naar de Man in het Torentje. We proberen, net als hij, stoïcijns het lawaai van demonstranten op de achtergrond te negeren. De boodschap komt desondanks luid en duidelijk over. Vijf weken strenge lockdown, ook tijdens de feestdagen. Het gevoel van half maart is voor het eerst weer terug. De ernst van de situatie, het gevoel het samen te moeten doen. Met één groot verschil: we hebben het dit keer echt aan onszelf te danken. Allemaal, ieder voor zich.

‘Alles gaat dicht, maar wijzelf blijven open’, helpt dominee Gremdaat. De zwerver zegt het anders:

Soms is het leven mij een raadsel,

weet ik voor- noch achterkant.

Ben ik dwaas en gek van zinnen,

sta ik weer eens in de brand.

Laat ik al mijn denken vliegen,

loopt het toch weer uit de hand.

Maar dan hervind ik jou, de ware,

en daarmee mijn verstand.