Preciese Vriendin en ik zitten samen achter een grote computerscherm, keurig op 1,5 meter afstand. In Omgevingsloket.nl. moeten twee vergunningsaanvragen worden ingevuld voor de aanleg van de Terp fan de Takomst. Een omgevingsvergunning bij de gemeente, een waterwetvergunning bij Rijkswaterstaat. In je eentje is dat niet te doen. De handleiding alleen al beslaat 150 pagina’s en het gedownloade voorbeeldformulier is in onbegrijpelijke taal opgesteld. Misschien dat vereende krachten helpen.

Met behulp van allerlei rapporten proberen we te doorgronden waar het Omgevingsloket heen wil. Af en toe gaat er een appje naar een dorpsgenoot in Blije, die zowat is opgegroeid op de kwelder. Het is fantastisch om een scherm te kunnen afsluiten met het gevoel dat het is gelukt. Maar vervolgens opent een nieuw scherm met allerlei opdrachten waar we opnieuw geen kaas van kunnen maken. Het is om moedeloos van te worden.

De temperatuur stijgt, de 1,5 meter is helemaal vergeten, maar 3 uur later hebben we het einde van de aanvraag bereikt. En dan te bedenken dat het me minstens 3 wéken kostte om überhaupt te mogen werken in Omgevingsloket.nl. ‘Dat kunnen jullie gewone burgers eigenlijk niet aandoen’, chatte ik vol ergernis toen het me eindelijk gelukt was. ‘Een gewone burger doet er gemiddeld 2 dagen over’, gaf ene Erik als antwoord terug. Ik was verbluft. Zei ie nou echt dat al dit geworstel aan mezelf lag?