‘In onze selfie-society draait alles om ons ego. Maar hoe ziet het er uit als we het leven ervaren door de ogen van de wereld in plaats van die van onszelf? Filmmaker Vanesa Abajo Pérez maakte de film en tentoonstelling IK BEN MIJN LICHAAM NIET over deze perspectiefwissel. Vanuit dit uitgangspunt portretteert ze terminaal zieke Nederlanders en vereeuwigt hen in een multimediale reis. De tentoonstelling bestaat uit een film, een serie installaties en gedichten van dichter Maud Vanhauwaert. Vanaf zaterdag 12 december te zien in Museum Tot Zover.’

Het idee voor het project ontstond toen de filmmaakster een korte film maakte over haar ongeneeslijk zieke tante. In het huis van haar tante las deze haar een gedicht voor over dat huis: hoewel de mensen die het huis ooit bewoonden er niet meer zijn, blijft het huis voortbestaan middels de elementen van de omringende natuur. Vanesa nam de stem van haar tante op en filmde het huis. Na haar overlijden besefte ze dat haar tante zichzelf, middels het gedicht en de verfilming, had vereeuwigd.

Zijn we in staat om het klassieke verhaal over de dood los te laten om een vernieuwend, zingevend narratief te creëren? Dat is de kernvraag in de tentoonstelling Ik ben mijn lichaam. De zoveelste intrigerende tentoonstelling van Museum Tot Zover. Onbegrijpelijk dat dit museum niet veel meer bezoekers trekt. Je kan er notabene in je eentje een privébezoek brengen.

Daarom: Geef het museum (en café Roosenburgh) een steuntje in de rug. Ga kijken, allemaal!