Vandaag is het 40 jaar geleden dat John Lennon voor zijn huis aan Central Park, NYC, werd doodgeschoten. Op zijn veertigste verjaardag, door een jaloerse fan.

Het verdriet dat ik voelde, die ochtend van de 9e december, is inmiddels sorgblidni geworden, het Faeroese woord voor ‘gentle grief’.

Een zacht verdrietig gevoel vergezeld mijn herinnering aan die tijd. Aan mijn huis in de Hasebroekstraat waar ik met de eerste geliefde woonde. We hielden van the Beatles. George had mijn hart. John Lennon volgde als nummer twee. De geliefde leek op hem, zeker op de John van deze foto. Extra sorgblidni. We waren er kapot van, die dag en de dagen die volgden. Kil en koud scheen de stad ons toe. De glans van december was eraf. Oud en nieuw brachten we, zoals gebruikelijk, in het familiehuisje in Friesland door, aan het Tjeukemeer. Waar t altijd koud was, niemand anders van de familie wilde erheen, behalve wij, met onze goede vrienden. Door storm en regen wandelden we met onze honden. Boef en Boeggie. De schapendoes en t kleine vuilnisbakkie. Lange, donkere avonden vol klaverjas en jenever. Ach, Echternerbrug.

Ai, sorgblidni