De lijst der lijsten. Tweeduizend platen van en voor Nederland. Vanaf de Kerst overal te horen, of je nu boodschappen loopt te doen in de AH of in een tankstation een kop koffie wegwerkt. De gedraaide muziek staat voor geboortes, voor overlijdens, voor gevonden en verlaten liefdes. De Top 2000 kortom, is van iedereen. Ook van mij, alhoewel dat massale gehos en gedoe in het Top 2000 café van mij helemaal weg mag. Moét.

Nooit gedacht dat me dat zou gebeuren, maar vorig jaar vergat ik te stemmen. Een vaag schuldgevoel bleef hangen. Misschien had juist mijn stem kunnen voorkomen dat de Beatles weer verder wegzakten. Nu was het te laat, iets van de magie van de lijst verdween daardoor.

Maar dit weekend maak ik het goed. Terwijl half Nederland zich buigt over de invloed van corona op de lijst, kies ik voor de Beatles met In my life, voor Bruce Springsteen met If I fall behind, John Gorka met Armed with a broken hearten de Joe Jeffrey Group met My pledge of love. Ik weet het: drie van deze vier zullen de lijst nooit halen, want onbekend. Maar ze moeten één keer per jaar genoemd, anders verstoffen ze. En dat mag niet gebeuren, tenminste niet zo lang ik leef.

De nieuwkomer? Soldier on van Di-rect. Kennelijk bij uitstek een coronasong, maar voor mij een lied dat staat voor kiezen voor jezelf tegen de klippen op. Prachtig!