Lou Reed voor gratis geld

“This is no time for celebrations

This is no time for shaking hands

This is no time for backslapping

This is no time for marching bands

This is no time for optimism”

Deze woorden schreef Lou Reed in 1989, op de LP ‘New York”.

Een zeldzaam visionaire popplaat, schrijft de VK vandaag.

Lou Reed.

In 1972 gingen de eerste geliefde en ik samenwonen in een huisje in de Lange Leidsedwarsstraat. Op nummer 31. De huisbaas was mijn oom, in de kelder had hij zijn aannemerswerkplaats. Boven woonde een deftige dame, uit de tijd dat de Leidse buurt nog voornaam was. In 1972 was de wijk vervallen. Het kleine pandje dreigde de straat in te tuimelen. Omringende panden met geblindeerde ramen waarachter s nachts de broodfabriek van ‘Rekers’ tot leven kwam. En wij niet zonder oordopjes konden slapen. De kakkerlakken wandelden naar de woonkamer en kropen in ons bed. Warm water of telefoon hadden we niet. Boven het piepkleine keukentje bevond zich een opkamertje. Een mysterieuze plek, waar we niet wilden slapen. Dus stond het bed in de woonkamer. Samen met de kakkerlakken, de cavia’s en later de hond Boef.

Al snel na onze intrek in het gezellige huisje, viel er een nare enveloppe door de brievenbus. De eerste geliefde moest in militaire dienst.

Hij vertrok voor 6 weken met onbekende bestemming. Ik bleef alleen achter. Voor het eerst in mijn leven.

‘Transformer’ was mijn troost. Ik draaide de plaat grijs op mijn oude pickupje. En huilde tranen met tuiten bij ‘A perfect day”:”i am glad i spend it with you…”

De LP ‘New York’ wordt opnieuw uitgegeven, in een luxe editie. Zal ik mijn eerste gratis geld wat ik vandaag op mijn rekening vond hieraan besteden?

Ik besluit met de laatste woorden van deze plaat, geschreven naar aanleiding van de begrafenis van vriend en mentor Andy Warhol:

“I wish i hadn’t thrown away my time

On so much human and so much less divine”

1972, Lange Leidsedwarsstraat 31 hs