Wereld mannendag

Het is wereld mannendag en ik bak een taart.

Ik wist niet van het bestaan maar tref het al deeg knedend aan bij M. Mannen die hun gebroken hartservaringen delen en troost vinden in muziek. Die ze zelf, niet onfortuinlijk, maken. M zit er stralend en lachend bij.

En ik mijmer voort over de gebreide truien. De Oostenrijkse heeft een staartje.

Ik bedacht me laatst hoe weinig het woord Corona nog voorkomt in de blogs. Alsof het een ondertoon vormt die geen nadere benoeming behoeft.

Vandaag staat het voorop. De Oostenrijkse ex geliefde ligt met Corona in het ziekenhuis. Met ernstige klachten, die nu gelukkig iets afnemen. “Ik ben blij dat er een bed in het ziekenhuis voor me was”, schrijft hij,” anders had ik het niet overleefd”. Oostenrijk staat er slecht voor, ik las het al. De ziekenhuizen liggen overvol. Zijn vrouw, ook ziek, moest thuis blijven.

In Duitsland wordt Merkel belaagd. En beschuldigd van Nazi praktijken door haar maatregelen. En dat terwijl Duitsland er verhoudingsgewijze zo goed voor staat.

De huidige geliefde vraagt of zijn trui nog genoemd gaat worden. Ja, het is waar. Ook voor hem breide ik een trui. Van hemelsblauwe wol, in patentsteek. Dit geeft ribbels en heel veel rek. Ik koos voor een naadloos model. Dat geeft extra ruimte aan de schouders. Vele uren handarbeid later was het moment suprème aangebroken. Beteuterd kwam hij tevoorschijn. Met meters te lange mouwen en een te korte romp. We hebben besloten dat een mislukte trui de relatie niet kan bedreigen. Gewoon weggegooid.

Wereld mannendag. vandaag en morgen is er pumpkin pie.