Lieve Jongen,

Hoe kwam deze ansichtkaart eigenlijk in ons kaartenrek terecht? Vanwege het aansprekende plaatje? Vanwege een herinnering van het Gewone Jongetje? Of vanwege een eigen herinnering: kijken naar Arendsoog op de Duitse TV? Het is een plaatje van hoe het ooit was, het goeie ouwe Amerika. Of liever, zoals wij hier in de 50-er jaren vanuit Europa keken naar dat andere continent. Cowboys en indianen, stoere John Wayne, spannende avonturen, land van onbegrensde mogelijkheden. Terugkijkend: allemaal onschuldig vermaak, met weinig oog voor de achterliggende werkelijkheid. Amerika, never a dull moment. Morgen zijn dan eindelijk de verkiezingen. Na het zien van al die onthutsende documentaires heb ik pijn in mijn maag. Wat of liever wie gaat het worden? En wat gebeurt er na de uitslag? Blijven het de Verdeelde Staten? Of komen de Verenigde Staten weer een beetje in zicht? Ik zit aan mijn serene tafeltje en kijk naar buiten. Ik zie: twee vadermerels en een vrouwtje. Ze wroeten met hun snavels onder de afgewaaide bladeren. Hé, een koperwiek! En een lijster, een vinkje, twee pimpelmeesjes. Twee vinkjes, twee koperwieken. Drie koperwieken! Vijf merels! Drie vinken! Koolmeesje in de perenboom. Een lawaaierige kraai hoog in de toppen van de lindeboom. Een tortelduif vliegt over. Onbevreesd, onwetend. Waren wij dat ook maar. Luv you, XXX.