PIETERNEL

Vandaag is het 1 jaar geleden dat Pieternel overleed. Een vrouw, die in mijn leven een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. Door haar ging ik stappen zetten die ik zonder haar nooit gezet zou hebben. We scheelden 13 jaar, maar dat leeftijdsverschil speelde geen enkele rol tussen ons. Pieternel koos ervoor om in haar leven nooit te werken binnen gevestigde structuren. Zij stond voor haar zaak en mening, maakte expliciet keuzes, dook niet, keek het leven recht in de ogen. Met haar als voorbeeld ging ik in toenemende mate ook steeds meer mijn eigen weg. Eind september vorig jaar belde Pieternel. Ze viel meteen met de deur in huis: ik heb Alzheimer en ik ga het niet zitten afwachten. Gvd. Tot de laatste avond spraken we elkaar regelmatig telefonisch. Altijd was het gezellig met veel lachen, maar het was ook intensief, mooi & moeilijk. Al pratende namen we afscheid van elkaar. Pieternel was blijmoedig & levenslustig tot op haar laatste dag. Ze twijfelde geen moment over de stap die ze ging nemen. Zo sloot ze haar leven af op dezelfde manier waarop ze het had geleefd. En zo leerde Pieternel me op de valreep nog een belangrijke les: kijk niet alleen het leven recht in de ogen, maar ook de dood.