Meerstemmig

De stem van Artemisia is nog steeds hoorbaar. Hedendaagse kunstenaars/performers als Yoko Ono en Marina Abramovic hebben zich door haar gebruik van het vrouwenlichaam laten inspireren. Sterk en kwetsbaar tegelijk. Een digitaal bezoek aan The National Gallery vertelt me dit alles. Andere geïnspireerden: Barabara Kruger met haar” we don’t need another hero”. Caroline Walker en de interessante zelfportretten van Celia Paul, waarover morgen misschien meer.

Eerst naar een voor mij persoonlijk zeer indrukwekkende stem van de vorige eeuw.

Judy Chigaco heeft aan haar ‘Dinner Party’ tafel een plek voor Artemisia ingeruimd. Mijn gedachtes gaan naar The Brooklyn museum waar dit kunstwerk staat. Een enorme driehoekige tafel, gedekt voor 39 mythische en historische vrouwen die een belangrijke rol gespeeld hebben en wier invloed nog steeds voelbaar, of liever ‘hoorbaar’ is in onze tijden. We bezochten het ooit vanuit onze prettige brownstone etage. Lopende door Prospectpark in de sneeuw. Ach, waar is die tijd?

“The purpose of The Dinner party was to stop the ongoing  circle of omission in which Women were written out of the historical records.” Aan het tafellaken werd van 1974 tot 79 door een collectief van vrouwen geborduurd.

Daar kunnen de Damesmeisjes nog een punt aan zuigen.