Nog een nadeel van corona: je bestelt vaker kleding via internet, maar zelden past het naar de zin. Dus er moet weer een pakketje retour. Gelukkig is dit duurzaam en weet ik zeker dat het niet op een grote hoop belandt en wordt vernietigd. Onderweg in de auto val ik middenin een discussie op Radio 1 over illegale jongerenfeestjes. De presentatrice krijgt ene Jorrick aan de lijn. Het blijkt niet zijn echte naam. Hij doet de opleiding geneeskunde, maar organiseert daarnaast ook illegale feestjes. Een schot voor open doel. ‘Ik neem aan’, begint de presentatrice, ‘dat je deze opleiding doet om mensen te genezen en zieken te helpen’. ‘Jazeker’, zegt Jorrick, ‘en ook om het geld natuurlijk’. De presentatrice vraagt door. De student geneeskunde vertelt dat hij zelf goed op let. Hij gaat niet naar zijn opa en oma, hij bezoekt zijn ouders maar 1 x in de twee weken. Hij gaat er vanuit dat de andere bezoekers aan de illegale feestjes dat ook doen. ‘Maar je hebt toch een eigen verantwoordelijkheid als je dit soort feestjes organiseert met alle gevolgen van dien’? De verontwaardiging in de stem van de presentatrice is duidelijk hoorbaar. ‘Natuurlijk wel’, zegt Jorrick die dus niet zo heet. Waarop hij vervolgt met een pruilerige, verongelijkte stem: ‘Maar de jongeren hebben zin in een feestje’. ‘Mijn bloed kookt’, zegt de presentatrice als ze het gesprek heeft beëindigd. Nou, het mijne ook, Jorrick.