De 20-ste cd van Bruce Springsteen (71) heet Letter to You. Door een recensie verwachtte ik een ingetogen plaat, van een man die vlak voor de hemelpoort staat. Niets is minder waar. Energiek schalt de muziek door de kamer. De E-street Band, na vele jaren herenigd, als vanouds een denderende trein. Dit is geen afscheids-cd, dacht ik. Dit is een man die laat zien dat ie niet kapot te krijgen is. Die nog middenin het leven staat. Ook bij Jinek waren ze lyrisch. Een van de aanwezigen verdeelde de mensheid in fans en mensen die The Boss nog nooit gezien hebben. Absoluut waar. Ik ben één keer in mijn leven bij een concert geweest. Het was onvergetelijk. Mensen van alle gezindten, hele families, stonden verenigd bij elkaar in het Goffertpark in Nijmegen. Het ging regenen, maar iedereen bleef. En Bruce speelde maar door en door en door. Na afloop verliet iedereen in grote harmonie en zingend het terrein.

Deze nieuwe cd klinkt net zo levenslustig, maar na vaker luisteren is de melancholie onmiskenbaar. De teksten gaan over leven, over sterfelijkheid, over hoop. En vooral: over vriendschap. Letter to you is een ode aan de vrienden in het leven.

Terwijl ik naar het gelijknamige nummer luister, straalt de zon door de verregende tuin.

Hoe zou het met het andere Damesmeisje zijn, ver weg in de grote stad? Hoe gaat het alle vrienden, verspreid over heel Nederland?