De Gewone Jongen draagt niet alleen een bondkapje, hij is ook nog eens Republikein. Er hoeft maar een koninklijk gezicht te verschijnen op de TV of hij maakt kotsende geluiden. Of levert luidruchtig commentaar. Die antipathie is begonnen bij de grootvader, Bernhard, in zijn ogen een boef van het zuiverste allooi. En hoe goed de nazaten het ook doen binnen de koninklijke familie, het is nooit goed genoeg. Het heen en weer gevlieg van de Koning was dus koren op de molen. Dacht ik, die meer van de monarchie is, vanwege de belangrijke symboolfunctie. Maar de Gewone Jongen verbaasde me weer eens. ‘Waar komt toch al die woede vandaan tegen de koning’, merkte hij op tijdens het Journaal kijken. ‘Ik dacht dat de mensen in Nederland zo van het koningshuis hielden’. Ik vroeg hem wat hij vond van dat reisje naar de Peleponesos, terwijl toch is gevraagd aan iedere Nederlander om zoveel mogelijk thuis te blijven, in je eigen omgeving. ‘Te onbelangrijk om me druk over te maken’, mompelde hij bijna vergevingsgezind. Om vervolgens een dag later woedend zijn verontwaardiging te uiten toen Willem Alexander onverwacht spijt betuigde via een videoboodschap. ‘Dat moet ie zeggen van Rutte’. Ik keek naar Maxima die als een soort wassenbeeld zwijgend naast haar man zat. Ondenkbaar dat dit plaatje ons was voorgeschoteld toen Beatrix nog koningin was, met Prins Claus aan haar zij.