SIMONE

‘Wist je dat er een nieuw boek uit is van Simone de Beauvoir?’, vraagt Jan. We zitten samen op de bank de Leeuwarder Courant te lezen. Blij verrast kijk ik op. ‘Als ik dat geweten had’, vervolgt Jan, ‘dan had ik dat gekocht voor je verjaardag’. ‘In plaats van wat?’, vraag ik nieuwsgierig. ‘De laatste cd van Bruce Springsteen’, verklapt Jan. ‘Schijnt een geweldige plaat te zijn, zoiets als the American recordings van Johnny Cash. Hij kijkt terug op zijn leven en neemt als het ware afscheid’. Ook niet te versmaden, vind ik. Maar een nog nooit gepubliceerd boek van De Beauvoir is toch echt belangrijker. Ooit veranderde haar eerste autobiografische boek Een welopgevoed meisje mijn leven. Sindsdien zit er een klein fotootje in mijn portemonnee. Daarop zit ze stijlvol en nadenkend te schrijven in een café. Zo je eigen vrouw zijn, zo in je eigen waarde. Dat wilde ik ook. En ik niet alleen. Niet voor niets prijkt de naam Simone de Beauvoir twee keer op de Levensdeken, geborduurd door allebei de Damesmeisjes. Wat vonden we het stuitend om in de recente biografie te lezen hoe zij in haar leven vaak is gekleineerd en weggegumd. De Amerikaanse vertaler van Le deuxième sexe liet notabene hele hoofdstukken weg als zijnde niet relevant. Pas in 2010 verscheen de integrale tekst op de markt. Alleen daarom al wil ik haar eerste manuscipt als verjaarskado. Daarom en om nog veel meer.