Niets heerlijkers dan op zaterdagochtend de 5 sterren sudoku in Trouw oplossen. Vandaag lukt het al na een half uur, zeer bevredigend. Waar de krant ook goed voor is, is het verwoorden van een mening, die zich in jezelf nog aan het vormen is. Vanochtend twee keer raak. De hoofdredacteur beschrijft hoe de media na de moord op Pim Fortuyn op zoek gingen naar de vergeten burger. Maar in zijn ogen worden de boze burgers van nu wél gehoord. ‘Ze komen uitgebreid in de media aan het woord en worden zelfs in het Torentje van premier Rutte toegelaten. Tegelijkertijd blijkt dat het vertrouwen in de overheid groot is en blijven de oplages van de reguliere kranten groeien. Zouden we deze boze mensen wellicht te veel aandacht geven?’ Columniste Nelleke Noordervliet schrijft over de jongeren, hoe erg het was ‘dat ze geen eindexamenfeesten konden geven en hoe fnuikend het was dat ze niet met hele vriendengroepen shotjes konden wegzetten en campings onderkotsen om zo zichzelf te leren kennen. Hoe eenzaam een generatie jongeren dreigde te worden zonder fysieke contacten en met online lessen.’ Om te vervolgen met een geweldige tirade. ‘Wat een blamage! Kunnen wij, welvarendste aller landen, niet eens meer een jaar afzien? Het minste dat we kunnen doen is niet zeuren, niet zeiken hoe erg we het allemaal hebben en hoe zat we het zijn, maar welgemoed de regels volgen en van het leven maken wat er van te maken valt.’ Boze burgers, verongelijkte jongeren, ook ik ben ze zat.